Blaren en blauwe tenen

Eén weekje was ik terug in het klein maar fijne Nederland. De kaassouflé heb ik helaas mis gelopen bij aankomst, maar de dagen daarop hebben veel goed gemaakt. De 20 uur lang durende reis verliep moeizaam.. Het verlovingsfeest van Leon zou bijna beginnen en ik stond nog vast in Dublin verdorie. Mijn overstap daar had ik door vertraging gemist en dus zat er niks anders op dan mezelf in het toilet om te toveren in een prinsesje. Omgekleed in een cocktailjurkje stapte ik het toilet uit en werd ik door een rij wachtende dames raar aangekeken. In het vliegtuig werd ik ook weer raar aangekeken door een gozer naast me. Ik kreeg het er benauwd van en dus bestelde ik maar iets vris. Na hem mijn vuilste blik toe te hebben geworpen was hij er gelukkig ook al snel klaar mee.Toen ik eenmaal op Schiphol aankwam konden we gelijk door rijden naar het feest! Het was een TOP dag! Rond 20.00uur ’s avonds, compleet uitgeput, moest ik toch echt aan een bakkie koffie. Naar mijn idee zat hier maar een raar smaakje. Misschien was ik gewoon de koffie in de US gewend.. Een halve kop later viel het kwartje... de suiker bleek verdomd veel op het zout te lijken, bah! Mijn resterende weekje was chack, chack, chackaaaaa! Heel veel gedaan en veel mensen weer gezien, super gezellig!! Bedankt allemaal voor deze topweek.

De laatste paar maandjes zijn aan het tikken en ik geniet van bijzondere uitstapjes. Ik mocht mee op een backpacking trip van 5 dagen in de Grand Canyon! Voor deze uitdaging is een vergunning nodig die blijkbaar moeilijk te krijgen is. Wat de meeste mensen van slechts boven mogen bewonderen, mocht ik binnenstebuiten bekijken. Trots pakte ik mijn backpack in en konden we vertrekken. Met 11 man, velen liters water, voedsel voor 5 dagen, zonnebrand en een camera gingen we op pad. Allemachtig wat een reis! We zijn een hoogte van 1.600 meter naar beneden gedaald en weer omhoog geklommen. In totaal hebben we 50 kilometer afgelegd. Dit was zonder twijfel de zwaarste reis die ik gemaakt heb, aangezien dit meer klimmen en klauteren was dan lopen; en dat met een tas op je rug... In de ochtenden gingen we meestal een kleine hike doen, naar wel zeer aardige plekjes. Op een van deze geheime plekjes hebben we van rotsen af gedoken, waarbij we raar aangekeken werden door de commerciële rafts die voorbij kwamen varen. Deze toeristen stootten elkaar aan en begonnen te wijzen alsof ze net ‘wilde’ mensen hadden ontdekt. Ik kan me het enigszins voorstellen, aangezien we alles behalve schoon waren. Ik heb gelukkig wel een uitgebreid bad mogen nemen in een wel zeer grote badkuip. Met biologische shampoo hebben we ons in de Canyon River schoon lopen scrobben!
Plassen en poepen in het wild is een heel ander verhaal. Met papieren zakdoekjes (die doekjes waar je je neus in snuit; je weet wel) ga je op pad naar een veilig plekje uit het zicht. Als je klaar bent kun je je doekkies niet zomaar achterlaten en dus steken de meesten mensen deze in brand. Dit vond ik toch de beste optie aangezien je je eigen vuilnis constant meezeult (milieuvriendelijkheid: -) ). Je wilt toch niet met dat papier 5 dagen op stap? Voor dit ritueel moet je wel de tijd uittrekken; eerst een plekje zoeken, daarheen lopen, ontlasten, opruimen, handjes schoonmaken, teruglopen. Voor je het weet ben je een half uur verder en dus heeft mijn blaas de zwaarste training van haar leven gehad; wat heb ik het toch vaak opgehouden. ‘s Nachts vond ik het allemaal maar niks en scheet ik werkelijk 3 kleuren.. Als meisje hang je min of meer met je kont naar achteren waarbij je totaal geen overzicht hebt. Voor je het weet bijt iets je in je kont, doodeng! Jawel, ik heb de schorpioenen en slangen ook mogen begroeten tijdens de trip. Je weet nooit watvoor beesten je tegen komt en moet overal op voorberid zijn. Al het voedsel moest ’ s nachts dan ook in de boom hangen, voor het geval iets de tent inkruipt. Slapen onder de sterren met een magnifiek uitzicht maakt gelukkig heel veel goed: -)
8 blaren, 3 blauwe tenen, 1 blauwe vinger en een open knie verder kwam ik boven heel weer aan. Een gewedlige ervaring kan ik wel zeggen!

Enkele dagen later kwamen mams en broer aan en vertokken we voor een real life, backcountry, exciting, exhausting, awesom US road trip; helemaal vanaf Denver naar Page, Grand Canyon, Los Angelels, Hollywood, Santa Barbara, Highway 1, San Francisco, Yosemite, Sequoia, Moab en nog veel meer. Wat een leventje hier.....