Memoirs of a road trip...

Het lijkt alweer maanden geleden dat Leon en mama hier waren en onze road trip van start ging. Hun reis kon natuurlijk niet vlekkeloos verlopen. Sinds klein meisje kan ik mij goed herinneren dat we altijd problemen hadden met de koffers. Of de koffers waren in Verweggistan beland of we werden gebeld dat de koffers lekkend op Schiphol waren aangekomen (tja, de lekkerste honing is toch echt de Griekse honing, dus die moest mee). Zodoende misten we een koffer en zou het wel een hele dag duren voordat mijn moeder en de koffer elkaar weer zagen. De stress bleef niet achter en ik was dan ook dolgelukkig toen de koffer weer terecht was... DE REIS KON BEGINNEN! Na een super snelle wagen gehuurd te hebben in Eagle (Hyundai genaamd) eindigde de kilometer teller na 2 drukke weken op zowat 6.000 km!

Page
Na een dag lang in de auto heeft Leon zich mateloos geïrriteerd aan de US verkeersregels en met name de politie! De hele auto is onder gevloekt. Maar ik had niet alleen met Leon te doen. Ook mama kreeg te maken met de politie waarbij ze neerbuigend werd toegesproken. Zo werd ze vriendelijk verzocht even te stoppen. Blijkbaar gaf een verkeersbord dit aan. De politie zei lichtelijk geïrriteerd: “Didn’t you see that sign? There was a stop sign. Pay attention next time okay?” Als een gehoorzaam schaapje kwam het antwoord “yes” er stotterend uitgerold. Hilarisch! Aangekomen in Page was ik zeer onder de indruk. Page; van deze nikszeggende naam had ik nog nooit gehoord en we hoefden naar mijn mening ook niet lang te blijven hangen. Ik had het mis. Rondom Page is meer te beleven dan je zou denken. Lake Powell Resort bijvoorbeeld; werkelijke binnen mijn top 3 van de mooiste resorts in de US. Je kunt boothuizen huren, speedboten, waterskiën, zwemmen, noem maar op! En het is niet zomaar een ‘lake’, allejesus neeee.. het een ondergelopen Canyon! Eén van Lake Powells treasures is de Rainbow Bridge, de grootste ‘arch’ (triomfboog) van Amerika. En dus besloten we deze per boot te verkennen. Een 2 uur langdurende boottocht (dus daarna nog terug), inclusief audio entertainment, vervoerden ons naar deze schoonheid. Een plaatje! We dachten dat dit toch wel het hoogtepunt in Page moest zijn, maar volgens een Amerikaanse oudere dame mochten we de Antelope Canyon ook echt niet missen. Dus de volgende ochtend stonden we te wachten tot we mee mochten met de open toeristische busjes die ons naar deze Canyon zouden vervoeren. Je bent een toerist of je bent het niet en zittend in het busje werden we door voorbijrijdende auto’s lachend voorbij gezoefd. Desalniettemin was het de tocht waard. Een uitgestrekte vallei van zand en rotsen stond op ons te wachten om ons vervolgens op te zuigen in een prachtig belichte doorgang, schitterend gevormd door moeder natuur. Soms vraag ik me wel eens af of moeder natuur vergeten is Nederland van zoiets moois te voorzien. Ik wil ons landje niet naar beneden halen, maar laten we eerlijk wezen, een plat stuk land vol koeien en stank is ook niet jevanhet.

Grand Canyon National Park
Na de schoonheden van Page brachten we een bezoek naar de beroemdste Canyon in de US. Het voelde heerlijk om hier weer te zijn. Fysiek was dit bezoek comfortabeler dan de laatste keer dat ik hier was. Rond dwalend in het park waren genoeg gelegenheden om plaatjes te schieten van de Canyon. Ik kan me altijd weer verbazen van het feit dat een foto maar een foto is, terwijl de werkelijkheid sprakeloos is. Ik krijg de foto lang niet zo mooi als ik zou willen. Petje af voor de prof fotografen die soms van de meest lelijke dingen een pracht foto maken!
Die avond besloten we een hapje te eten in het meest luxe restaurant van het park. Je water werd om de 5 minuten bijgevuld en zelfs de kruimeltjes werden van de tafel geveegd. Bij binnenkomst stond een tafel met alle toetjes van de avond uitgestald, dus je kunt je voorstellen dat ik bijna niet op het nagerecht kon wachten! De huisgemaakt appelkruimeltaart was dan ook als een engeltje op mijn tong.
De lodge waar we die avond in verbleven was de meest luxe accommodatie van onze trip. Het bed kwam zowat tot mijn navel, er lagen wel 6 kussens op en het lag subliem. De nacht kon bijna niet meer stuk... totdat Leon begon te snurken...

Las Vegas
Las Vegas, in mijn voostelling één lange straat vol mogelijkheid om blut te raken en vervolgens dronken terug naar je hotelkamer te slenteren (als je die nog kunt vinden). Mijn werkelijke beleving was toch anders. De lange straat was wel erg lang en veel breder dan ik me had voorgesteld. Ook vond ik het redelijk schoon op straat. Het was een best strak plaatje eigenlijk; nep maar strak! De mensen kijken hun ogen uit omringd door lichtjes en dollar tekens. Het is een verleidelijke stad waar je meer kunt dan winnen en verliezen. Mocht je willen trouwen hoef je hier in ieder geval geen datum te prikken, want er zijn meer dan 100 mogelijkheden om elkaar spontaan het ‘ja’-woord te geven en een verbintenis dezelfde dag nog waar te maken... voor mij? Neeeee, niet voor mij weggelegd. Het hotel waar wij in verbleven lag aan de strip en was het grootste nep-kasteel wat ik ooit heb gezien met wel 2.000 kamers wel te verstaan! Je kamer opzoeken neemt meer tijd in beslag dan een kopje koffie drinken... doe mij toch maar een bed and breakfast voortaan...

Anaheim – Disneyworld
Van het ene kasteel naar het andere kasteel en Disneyworld stond met smacht op ons te wachten. Dit grote attractiepark bestond uit 2 parken; het Disney en het Adventure park. In tegenstelling tot de Efteling stonden alle attracties erg dicht op elkaar of het leek gewoon zo door de ongelooflijke drukte van die dag! We hebben lang in rijen gewacht, maar het was zeker de moeite waard. Vooral tegen het einde van de dag waar Leon en ik nog even flink door elkaar geshaket werden als echte Amerikaanse milkshakes. Over milkshakes gesproken... dit was het favo drankje van mama... (of toch ... lime?) Anyway, het mooie was dat ze zich tot tweemaal toe ontzettend verheugd heeft op haar milkshake, maar steeds teleurgesteld werd. De eerste keer stond haar traktatie niet op het menu en de tweede keer was de machine kapot! “Shit happens... get over it and move on girl” (zegt een collega van mij altijd)!

Los Angeles
LA, LA, LA, staat misschien wel voor “Letterlijk Afgezaagd”... De stad vond ik wat smoezelig en niet erg bijzonder. De Hollywood Walk of Fame viel ook tegen. De stad is er over de jaren bijzonder op achteruit gegaan. Het wekte niet mijn verlangen om hier langer dan een dag te verblijven en dus besloten we naar Santa Monica te rijden; een gezellig vissersstadje met leuke winkeltjes waar mama en ik zo’n lekkere chillen, comfie, warme en handgemaakte trui hebben gekocht.

Santa Barbara
Hier zou ik rustig een weekje kunnen verblijven hoog-zomer. Het stadje beschikt van alles waar je tijdens een vakantie op zit te wachten. Je kunt actieve excursies doen, surfen, shoppen, zwemmen, uitgaan en lekker eten. Er waren zoveel gezellige winkeltjes waar we ons heerlijk uitgeleefd hebben. De zee was helaas nog wat koud, maar anders zou ik hier dagelijks een plons in willen wagen.

Highway 1 – Big Sur
Verreweg de heerlijkste weg om over te rijden in California. De weg rijdt langs een prachtige kustlijn waar de zee glinstert in je ruiten. Highway 1 is mijn favorietste highway!

San Francisco
De stad waar alles mag, werd mij gezegd. Ik was onder de indruk, het had inderdaad zo Amsterdam kunnen zijn. Op landniveau echter is het een heel ander verhaals. SF heeft ontzettende steile straten waar je werkelijk het gevoel krijgt een eend te zijn als je naar beneden loopt. Met de auto door SF is dan ook een bijzondere ervaring. Het kan vergeleken worden met in de achtbaan zitten. Als je hier zou wonen hoef je in ieder geval niet bang te zijn om uit te dijen, want de benen worden op deze manier goed in beweging gehouden. Mocht je hier ooit rijden mag je Lombart Street niet missen. Een super steil zigzaggend eenbaans-verkeers straatje omringd door bloementjes waar auto’s doorheen rijden. Daarnaast is de Golden Gate Bridge natuurlijk onmisbaar! Ik voelde me in deze stad erg relax en ontspannen en ik denk dat ik hier zomaar enkele weken zou kunnen doorbrengen. Misschien een leuk idee voor de toekomstige plannen? De stad beschikt net als New York van een China Town en een Little Italy en dit is altijd de moeite waard om doorheen te lopen! Naast lopen moet er ook geproefd worden en we besloten om bij een klein Chinees tentje plaats te nemen. Starend naar het menu komen we erachter dat dit tentje enkel veganistische gerechten serveert. Echt iets voor Leon We bleven toch ooit zitten en het viel mij verdomde mee. Het was eigenlijk wel lekker. Het sojavlees smaakte gewoon naar kip en naar mijn idee had niemand het verschil gemerkt. Verzadigd vervolgden we onze avond in de kroeg om te kunnen genieten van een lekkere dorstlesser.
De dag erop stond ons het Alcatraz avontuur te wachten. Ik had er best zin in. Alleen het idee om weer slechts door een gevangenis rond te slenteren (net als op Robben Island) zat me tegen. Petje af voor de organisatie, want ik vond deze tour zeer boeiend. Iedereen kreeg zijn eigen koptelefoontje (in eigen taal) waarbij je door middel van een verhaallijn door de gevangenis geleid werd. Spanning en sensatie kan ik wel zeggen. En toen het einde nabij was wilden we allemaal gelijk de film weer zien!
De spanning werd gestild met een bezoek aan Fisherman’s Wharf. Een pier volop winkeltjes en tientallen eettentjes waar je de beroemde ‘sourgdough boll’ kunt benuttigen. Dit is niks meer dan een groot stuk uitgehold brood met vissoep erin. Volgens mij was het krab wat erin zat. Hoe dan ook; lekker zeg!!

Yosemite National Park
We moesten afscheid nemen van de steden, want puur natuur stond de komende dagen op het programma. Ik dacht de grootste schoonheden wel weer gezien te hebben, maar dat zag ik verkeerd. Bijna elk park in de US heeft haar eigen specifieke, bijzondere , prachtige en zeer boeiende bezienswaardigheden. Zo ook dit park, waar een uitgestrekte vallei afgebroken wordt door steile hoge bergen waaruit watervallen spuitend tevoorschijn komen. Een plaatje....

Sequoia National Park
Bij Sequoia daarentegen gaat het niet om bergen en water, maar om bomen. De grootste bomen ter wereld hebben op deze bodem hun wortels gepland. Rijdend door het park werden we omringd door ongelooflijke dikke en hoge bomen. De allergrootste en zwaarste boom ter wereld (een mammoetboom of reuzensequoia genaamd) is de General Sherman Tree. Daar zijn we toch maar even naartoe gelopen, aangezien je er met de auto niet kon komen. Inderdaad, dat ding was absoluut niet te filmen! Het is een joekel. Ik moet wel heel eerlijk zeggen dat ik stiekem op nog iets veeeeeel groters had gehoopt. Mama had hetzelfde gevoel en was ervan overtuigd enkele meters verderop haar eigen Sherman Tree te hebben gevonden: “deze is echt veel groter!” “Ja mam.”

Moab – Arches National Park
Aangezien mama tijdens haar vorige bezoek uitermate onder de indruk was van Arches National Park was dit een tweede bezoekje waard. De Arches waren in mijn ogen feller van kleur deze tijd van het jaar. Tijdens ons bezoek besloten we de hike naar de ‘Delicate Arch’ nogmaals te doen. Dit is geen makkelijk tochtje en Leon had het na 5 minuten eigenlijk wel weer gezien. Maar klimmen zou hij en mopperend bereikte hij toch maar de top! Allen aangekomen genoten we nog even van het uitzicht tijdens deze laatste dag van de reis.

Dit was een zeers uitermate, boeiende, indrukwekkende, interessante, bijzondere, mooie, lange, leuke, wonderlijke, warme, prachtige, en bovenal stoere road trip! Thanks folks! Stiekem geniet ik nu weer van snurk loze nachtjes in mijn eigen bedje.... heerlijk....