Het regent hier mannen!

“Good day, Beaver Creek Resort Properties, this is Viki speaking, how may I help you?”

De lange reis
Twee weken voor vertrek stonden de koffers al klaar om hun buikje te vullen. Toen ik me besefte dat je letterlijk niet over de stapels kleding op mijn bank heen kon kijken begon daar toch ergens een belletje te rinkelen dat dit misschien iets te veel van het goede was. Carolin heeft me even met de neus op de feiten gedrukt en na minder dan een uur was de toren op mijn bank meer dan gehalveerd en opeens stonden daar 4 kleine duinheuveltjes klaar om in mijn kast geplaatst te worden en hun zomer+winter slaap te houden.
Als een koffer de urenlange reis naar USA overleefd bestaat de grote kans om zorgvuldig nagekeken en betast te worden zodat USA een veilig land blijft. Als koffer dien je je dan zo open mogelijk op te stellen en vooral geen gesloten houding te hebben. Dus heb ik ervoor gekozen om mijn koffers niet op slot te doen, maar eerder in te sealen. Nadat mijn koffers deze behandeling twee maal ondergaan hadden (oeps, toch nog iets te zwaar) was het klaar voor hun lange reis in het bagagerek onder het vliegtuig.
Vlak daarboven zat ik dan, naast een jonge vent. In films zie je toch vaak dat mensen elkaar in het vliegtuig ontmoeten. Waarom die klik dan ontstaat is nog altijd onduidelijk, misschien dat de hoogte een positief effect heeft op de menselijke passie. In mijn geval was de passie ver te zoeken, want ik wilde niks liever dan zo snel mogelijk uitstappen. Een bengelend hoofd en een kwijldraad later was het tijd om over te stappen in Londen. Mijn tweede vlucht naar Chicago verliep soepel. Volgens mijn mams kan een lange bewegingloze zit nare gevolgen hebben voor het menselijk lichaam en dus heeft ze me zelfs gymnastiek oefeningen meegegeven voor in het vliegtuig. Om de haverklap vond ik het nodig midden in het gangpad netjes mijn oefeningen uit te oefenen. Mams zou trots op me zijn…
In Chicago aangekomen moest ik een trein nemen naar de juiste gate. Op het vliegveld duurde het even voordat ik daar was. De meeste Amerikanen hier liepen ontzettend traag en deze mensen zijn beduidend groter dan gewend, waardoor ik zeker omgelopen moet zijn. Bij de gate aangekomen vertrok ik zonder problemen naar Denver.
Ik ontmoette Marieke bij mijn koffers. Een van hen heeft helaas een flinke wond opgelopen en de helft van de inhoud bungelde er nog net aan. Ik heb besloten om hem hier in te laten slapen…

Eerste weekje
Marieke reed me in een rotvaart naar Avon. Het uitzicht veranderde van een pannenkoek naar een prachtig groen berglandschap. Aangekomen in Avon werd ik meteen doorgetransporteerd naar Beaver Creek waar ik mijn eerste nacht heb vertoeft in de Pines Lodge (http://pineslodge.rockresorts.com/). Wat kan ik zeggen, geen woorden voor.
De volgende morgen genoot ik van een heerlijk ontbijt en het uitzicht op de bergen. Wat een rust… En zo begint mijn leventje hier in Colorado. Marieke haalde me op en bracht me naar het appartementencomplex waar de meeste medewerkers wonen. Op dit moment wonen daar vier meiden waarvan hun stage er zowat opzit. Straks zal ik me dus helemaal alleen moeten vermaken, maar dat zie ik alles behalve somber in. Het weekend verliep op z’n Hollands, want de meiden gaven een afscheidsfeestje, genaamd: “Can’t Dutch this!” Met als dress code ‘black en bling’ zag iedereen er onweerstaanbaar uit en het mannelijk geslacht was beduidend gecharmeerd van het vrouwelijke. Wat dat betreft mag gezegd worden dat de vrouwen wonende in dit gebied het zeer zeker getroffen hebben. De verhouding man-vrouw is hier 4 op 1… Is dit de hemel..?
Naast dit leuke feitje geniet ik van deze heerlijke staat. Het valt me op dat de meeste mensen hier ontzettend sportief zijn ingesteld. Overal om je heen zie je racefietsers, hikers, hardlopers, kayakers, noem maar op. In de winter slaat dit om in skiërs en snowboarders.
Mijn lieve vriendinnetje Mariëtte (die op dit moment stage loopt in het St. Julie hotel in Boulder) heeft ons een bezoek gebracht. Gisteren hebben we de ski lift in Beaver Creek genomen en een ontzettende leuke hike gedaan. Hoe ik het ook probeer, een mooi plaatje schieten lukt gewoon niet... De ene foto na de andere weerspiegelen het landschap niet zoals het menselijke oog wel kan. Zeer zonde, dus er zit niks anders op…. Langskomen!

Werk
Mijn eerste weekje op de sales en marketing afdeling zit er ook weer op. Na tonnen aan informatie begin ik morgen aan mijn officiële eerste dag alleen op kantoor. Mijn meeste collega’s zijn leuk. Velen zijn hier overdreven aardig of er wordt gewoonweg geen aandacht aan je besteed. Ook heerlijk... Ik heb mijn eigen kleine kantoortje met een computer en zelfs mijn eigen telefoonnummer. Dus jullie kunnen me altijd bereiken van maandag t/m vrijdag tussen +/- 08.00uur en 17.00uur, Amerikaanse tijd (8 uur vroeger dan in Nederland) op het nummer (001) 970 754 5741. Ook ben ik bereikbaar op mijn nieuwe e-mail adres VBoviatsis@vailresorts.com .

Hier dan even alle andere belangrijke informatie op een rij:

Mijn adres is:
PO 3602
Avon, CO 81620
USA
Mijn mobiele nummer is:
(001) 970 306 5709

“Thank you for calling and enjoy the rest of your day!”