Het ontstaan van een piste...

Mams is heelhuids thuis veilig aangekomen. Ik ga haar stiekem wel een beetje missen...

Skieen
De vraag hoe een skipiste eigenlijk ontstaat kwam me de oren tegenmoet. Aangezien er beduidend niet genoeg sneeuw lag, hoe komt het dat juist op de piste genoeg sneeuw aanwezig is om vanaf te roetsen? De volgende theorie kwam voort:
Viki: “Dus ja, ze hebben hier gewoon van die sneeuwblaazers weet je wel? Daar blazen ze sneeuw mee.”
Nan: “Oh, dus net zoals ze die blaadjes bij ons van de weg afblazen, blazen ze de sneeuw zo de berg op?”
Viki: “Maar natuurlijk......!”
Ik had haar al een beetje ondervraagd over skieen, aangezien ze nog nooit op skies heeft gestaan. “Nee, dat zal ik nooit in mijn leven doen,” zei ze. Dat antwoord deed mij vrij weinig. Ik werk niet voor niks voor een skiresort. Zoals een echte beginner hoort te doen, heb ik haar op een ski les gezet. Zelf nam ik maar een snowboardles, want de blauwe plekken bleven maar komen. Bij aankomst bracht ik haar de vriendelijke mededeling dat de tweede dag van haar verblijf het dan toch eindelijk zover was: haar skiontgroening! Die ochtend hadden we tot 12 uur de tijd om ons voor te bereiden. In Vail aangekomen kreeg mama een vreemde gezichtsuitlating, waarbij de mondhoeken de zwaartekracht niet meer aankonden. Tijdens het passen van haar skis verstekerde deze uitlating zich zeer. Na de skis te hebben gehuurd namen we een lekker kopje koffie bij Starbucks. Om half 1 was het tijd voor de les. Mijn snowboard leraar was al op komen dagen en terwijl ik gezellig stond te flirten kwam de skileraar ook opdagen. Het was een oudere man, jaartje of 60, met witte haren en mini witte stoppeltjes op zijn gezicht. Op zijn neus stond een glimmende zonnebril en daaronder vielen zijn kanarie gele tanden het meeste op. Hij was ontzettend vriendelijk en leuk. Hij deed zijn uiterste best om mijn mams op haar gemak te stellen. En waarachtig, het hielp. Ik zag de zwaartekracht vechten tegen die mondhoeken; de mondhoeken wonnen dan toch! Al snel was het tijd om ieder zijn eigen weg te gaan. We namen de lift naar de top, waar het vlakker was dan de skibanen. Daar begon de les. Boven aangekomen zag ik mijn mams aan de andere kant worstelen met het aantrekken va haar ski’s, nou ja eerst 1. Want daar begon het mee, op 1 been glijden. Naast haar stond een gezellige dikke zwarte man met zijn vriendin. Hij had zijn spijkerbroek aan en was dus de enigste zonder skibroek. Al snel waren de natte plekken op zijn broek te bekkenen, maar door alle spanning had hij gelukkig niks door! Zijn vrouw/vriendin volgens mij wel; ze keek zo gênant in de ronde dat zij eerder opviel dan hem. Anyway, Nan deed het geweldig! Sierlijk gleed ze naar beneden. Die balletlessen van vroeger wierpen hun vruchten af! De ski instructeur was zo trots. Ze was een van de beste!
Ik op een snowboard; 4 woorden voor: ‘zo moeder zo dochter…’
Na de angstaanjagende skiles duurde het voor Nan even om bij te komen, twee woorden: ‘nooit meer!’ Daarentegen zal ik waarschijnlijk nooit genoeg krijgen van snowboarden. En sinds al mijn 3 nieuwe huisgenoten ski instructeurs zijn zal ik deze ervaring waarschijnlijk ook snel onder de knie krijgen.

Road Trip
De week erop volgde met een road trip. Op de kaart lijkt het allemaal appeltje eitje, maar jeetje wat zijn de wegen lang! We begonnen met ons bezoek aan Moab. Eerst bezochten we Arches National Park, mijn favoriet. Het park kent meer dan 2000 Arches (gaten in zandsteen). De Arches ontstaan door verzameling van water in spleten en gaten, waarbij het zandsteen langzaam wegslijt. We hebben de eerste dag door het gehele park gereden en korte hikes gedaan. Wat is een hike? Volgens Nan hetzelfde als wandelen; het valt alleen een beetje tegen... We besloten om nog een keer terug te komen en een hike te doen naar de Delicate Arch, de beroemste van het hele park. Het was prachtig weer, prima tijd om het park te bezoeken. Ik kan me bijna niet voorstellen om een hike te doen tijdens het hoogseizoen (bloedheet)!Naast Arches, zijn we ook bij Cannyonlands National Park en Dead Horse Point State Park geweest. Beide even prachtig, plaatjes!
Zoals je dat in films ziet verbleven we de avonden in Inns. Deze Inn zou een uitgebreid ontbijt buffet serveren. Tot onze grote teleurstelling waren er slechts een paar minidonust over die we later in de supermakrt zagen... met dikke korting. We besloten om ons ontbijt ergens anders te nuttigen en dus deden we dat in een gezellig tentje genaamd Red Rock Bakery. Deze heerlijke ontbijtjes gaven ons genoeg kracht om de hikes in de parken voort te zetten. Onderweg namen we onze eigen lunch mee en midden in de natuur hielden we een picknick, lekker knus..
Vergeet ik Thanksgiving bijna helemaal! Thanksgiving avond was een hele ervaring. We kozen voor een tradidioneel regionaal restaurant waar ze traditioneel Thanksgiving diner serveerden. Binnen aangekomen was het stampesvol. Dus na aanmelding werd een ‘buzzer’ in ons handen geduwd en mochten we aan de bar plaatsnemen. De buzzer zou vanzelf afgaan waarna we ons weer konden melden om te eten. Hilarisch! Er was een grote selectie aan bieren en we namen beide iets lekkers. En zo ontmoet je de meest vreemde mensen. Naast ons kwam een oudere dame met een jongere vent zitten. Zou dit een stel zijn? De wangen van de vrouw waren zo rood, beduidend te veel gezopen. Na een aantal keer onze kant uit te hebben gekeken kwam er een stroom van onzin uit haar mond, waarvan ik de inhoud niet meer weet.
Gelukkig begon de buzzer al flink te keer tegaan en snel namen we onze toevlucht aan een van de tafeltjes. We werden waarachtig weer bediend door een gezellige man. Hij zorgden prima voor ons en het eten wat we voorgeschoteld kregen was verukkelijk. Na de avond goed te hebben afgesloten vielen we rozig in slaap.
We konden de trein natuurlijk niet missen, dus de trip was nog niet over. We reden naar Canon City, waar de beroemde Royal Gorge Bridge zich bevindt. Dit schijnt de hoogste hangbrug ter wereld te zijn. Die dag zijn we mee geweest met de Royal Gorge trein. Een gezellig trein route door het mooie Royal Gorge gebied. De reis werd zelfs nog gezelliger na een bezoek aan de bar. We ontmoetten daar een ouder stel; een verpleegster en haar brandweerman uit New York. Super lieve mensen en ik mag bij ze aankloppen als ik in de buurt ben... prima! De avond besloten we om bij de Mexicaan te eten; er zijn hier zoveel Mexicanen, dus dat moesten we ervaren. Nou dat viel VIES tegen! Doe mij maar een lekkere ‘bereid je eigen wrap van Knorr!’
De ochtend daarop vervolgden we onze reis naar Denver. De moeheid begon er wel een beetje in te sluipen, maar mams zou zeggen dat er niks leuker is dan je vakantie al reizend door te brengen! Overdag lekker shoppen in Denver downtown en ’s avonds brachten we een bezoek aan de Amerikaanse voorstelling van River Dance! Je weet wel, die mensen die zich van navel en hoger amper roeren, maar de benen gaan op een stampend ritme tekeer. Het was een prachtige voorstelling. Het leek erop of Nan de bezoekers af en toe interessanter vond. Ik neem het haar niet kwalijk. De mensen hier zijn ook echt vreemd, vooral de kledig kan omschreven worden als oud, grauw en suf.
Na de reis was het toch wel weer lekker om weer aan te komen in mijn eigen plekje. ’s Avonds brachten we een bezoek aan een openlucht Hot Tub, waar we lekker even gedobberd hebben. Het ligt buiten in de bergen en eromheen lag overal sneeuw...
Al snel werd het tijd om haar naar het vliegtuig te brengen. Na een dikke kus en een grote knuffel vertrok ze in een kleine vlieg naar Denver, waar ze mocht overstappen.
Mam, Love you!

Nieuws: Vandaag is Kiki hier weer (oud stagiaire)! Super leuk om haar weer te zien en we gaan morgen snowboarden! ZIN IN!!!!!!