KRAK

Het zal je maar gebeuren.... het skiseizoen is net geopend, je staat eindelijk comfortabel op een snowboard, je kunt de makkelijkste piste met gemak naar beneden, en je breekt je rug!

Het snowboarden had ik al aardig onder de knie, sterker nog ik was een kei! Ik stond zelfverzekerd en met veel moed op dat board en zodra ik de lift uitsprong ging ik er met een rotvaart van door en was ik voor ik het wist beneden. De jumps begonnen ook al aardig te komen en ik dacht het te kunnen maken op de half pipe! Daar ging ik, ik gleed benedenwaarts met een topsnelheid en steeg vervolgens enkele meters boven de halfpipe uit. Hoog in de lucht maakte ik een geweldige koprol en ik kon het gejuich van de toekijkende massa duidelijk horen! Ik kreeg de smaak te pakken en probeerde nog meer kunsten uit. De half pipe werd echter drukker en drukker en voor ik het wist was ik niet de enige die geweldige kunsten liet zien. Uitdagend keken snowboarders elkaar aan wie de stoerste en gevaarlijkste kunsten kon uitvoeren. Nou, ik zou het ze wel laten zien en daar ging ik weer. Met high speed gleed ik de lucht in en toen gebeurde het.......... ik knal met een denderende klap op de rand van de half pipe en kon met niet meer verroeren....

Deze droom komt elke nacht weer terug, wat had ik gewild dat het zo was gegaan. De waarheid... ik gleed dramatisch langzaam op een redelijk vlak uitziend stuk naar beneden en wilde een kort bocht naar links maken. Helaas maakte ik deze te kort en knal ik recht achterover. Het ijs op de piste was die dag erg hard en de klap was meer dan verwacht. Ik hoorde ook nog eens ‘KRAK’ in mijn rug en dacht dat dit het voor mij was...
Hulp kwam me snel tegemoet en ik werd strak en krachtig op een slee gebonden. Ik voelde me net een banaan strak in zijn velletje, klaar om geshcild te worden. Kreeg ook nog eens een ding om mijn nek, waardoor ik me amper kon verroeren. Ski patrol transporteerde me naar beneden. In Beaver Creek ziekenhuis aangekomen werden de kleren van mijn lijf gerukt. Daar lag ik dan... De dokter vroeg me een aantal oefeningen uit te voeren, maar het deed behoorlijk pijn. Even later werd er meteen een spuit of twee in mijn armen geduwd en voor ik het wist, wist ik het allemaal niet meer. Was dat de hemel? Een heerlijk rustgevend zweverig middeltje vloeide door mijn lijf. Ik kon me nog goed herinneren dat me werd aangeraden het te melden als de pijn weer begon, zodat ik een nieuwe spuit kon innen. Hier maakte ik natuurlijk uitermate goed gebruik van. Geweldig goed spul! Afleiding had ik gelukkig genoeg, want Kiki en Rob waren bij me in het ziekenhuis. Kiki was hier voor een week op vakantie en dit was haar eerste dag. Ze is de hele dag bij me geweest, daar ging haar vakantie. Echt super lief van haar, Kik bedankt! En Rob ook bedankt!
Na een tijdje gelegen te hebben werd een X-Ray van mijn rug gemaakt. Hierna kwam de dokter mij ernstig tegemoet lopen en ik wist niet waar ik het zoeken moest: “Je hebt je rug gebroken. We moeten je zo snel mogelijk naar Vail ziekenhuis transporteren.” Ik dacht werkelijk dat dit het einde van mijn leven hier was. Er werd nog een spuit in mijn arm gedrukt en vervolgens hing daar een grote zak naast me met iets wat leek op pies, lichtgeel was het. En zo werd ik de ambulance ingetild. Een charmante kale jonge gozer kwam naast me zitten. Hij heeft wel 3 keer mijn bloeddruk gemeten en bleef maar lullen. Alsof het onze eerste date was. Het hilarische aan dit alles is dat ik voor elke handeling een handtekening moest zetten. Moest er een scan gemaakt worden, eerst tekenen, met de ambulance mee, eerst tekenen. Ik vraag me af hoe je die handtekening moet zetten als je beide armen gebroken hebt.
Aangekomen in Vail werd een MRI scan genomen en kreeg ik 3 crackers en een glas jus onder mijn neus gedrukt. Rob hielp me gelukkig met voeren. Van al dat vocht (inclusief die zak met pies die uiteindelijk door mijn lichaam stroomde) moest ik zelf ook nog een piesen. Beetje jammer als je je niet kunt bewegen... Mijn blaas heeft die dag in ieder geval haar work out van haar leven gehad.
En eindelijk was de eind uitslag bekend. Ik had een kleine rugbreuk opgelopen in een van mijn wervels. Gelukkig is de breuk stabiel en de kans op doorscheuren is nihil. Na veel rust zou mijn rug vanzelf genezen.
Hierna kwam de fysiotherapeut met een grote witte beugel aanzetten. Na het ding 4 keer versteld te hebben moest ik door middel van draaien en liften uit bed stappen met beugel en al om mijn torso. De pijn was werkelijk ondraaglijk en ik was nog steeds heilig overtuigd dat het maanden zou duren voordat ik weer de oude was.
Thuis aangekomen zorgde Kiki ervoor dat ik niks te kort kwam en bracht Sushi en Ben and Jerry’s! Heerlijk! Mijn huisgenootjes kregen het heugelijk nieuws te horen dat ze me moesten helpen met mijn beugel af en aan doen, mijn kleding uit en aan te doen, bukken, tillen, liften, etc. Hier kon ik dus echt niet tegen en dus ben ik de dag daarop 2 uur bezig geweest met blindelings oefenen hoe ik die verdomde beugel aan en uit moest doen. Het hielp!

Hier zit ik dan, een aantal weken later op het werk. Ik ben ondertussen bij een orthopeed geweest waar ik beugelloos van terug kwam! I am a 'braceless' women again! De breuk zit er echter nog wel, maar door zijn stabiliteit hoef ik niet met een beugel rond te lopen. Moet het wel rustig aan doen.
Ik loop stage bij een skiresort, maar snowboarden zit er de komende maand niet in. Gelukkig loop het seizoen tot half april!

Kerst en oud en nieuw heb ik goed gevierd. Mariëtte kwam met kerst langs en ze nam een aantal vrienden mee. Ze zijn de hele dag op de piste geweest, helaas kon ik niet mee... Die avond zijn we met z’n allen naar vrienden van mij geweest waar het de bedoeling was dat iedereen iets te eten mee zou nemen. Nou en daar werd voor gezorgd! AJ had een geweldig masterstuk gecreëerd. Volgens mij was het een gekarameliseerd stuk van een varken uit de oven. Goddelijk in ieder geval. Zac zorgde voor de home made macaroni and cheese en natuurlijk waren er ook ijsbrownies als toetje! Die avond hing er een geurtje in de lucht en iedereen bleek het erg naar zijn/haar zin te hebben. Daarbij kwam de alcohol ook om de hoek kijken en ik kon me helaas niet beheersen om ervan af te blijven. Wijs heb ik besloten om die nacht daar te blijven slapen. En maar goed ook, aangezien ik van Mar hoorde dat de politie weer flink bezig was die avond.
De volgende morgen ben ik brak en al in mijn auto gestapt en zo snel mogelijk onder de douche. Mariëtte, her friends and me, zouden naar de Hot Springs in Glenwood gaan. Dat is echt een aanrader (behalve de geur)! Het is eigenlijk een groot zwembad met natuurlijk bronwater uit de bergen. De achtergrond scene zijn bergen bedekt met sneeuw, bijna niet te geloven, erg mooi!

OUD & NIEUW was voor mij een groot feest in Rick & Kelly’s (Edwards). Toen we hoorde dat daar een open bar was voor een aannemelijke prijs, was de keuze snel gemaakt! Te veel gezopen natuurlijk en totaal niet nagedacht hoe ik thuis moest komen, laat staan dat ik de heenreis voor elkaar heb gekregen. Ik stond op de bus te wachten die nooit zou komen die avond. Met open schoentjes en geen pantykousjes vroor ik werkelijk bijna dood. Gelukkig kwam ik daar twee andere oenen tegen die aan de verkeerde kant van de weg stonden te wachten op de bus. Toen we er eenmaal achterkwamen dat er geen bussen reden zei de een oen tegen de andere: “zullen we dan maar de auto pakken, dan droppen we die lekker hot chick af in Edwards.” En zo ben ik veilig en heel tegen de bar aangestruikeld en bestelde ik mijn vodka-oj. De jaarwisseling is goed ingeluid en al snel was het weer tijd om een bed op te zoeken. De grote vraag was hoe!? Gelukkig bood een collega mij aan om bij haar te blijven slapen. Bij haar thuis aangekomen verzamelden zich daar ook een aantal van de bandleden die op het feest speelden. De nacht ging nog even door........details mogen wegens privérecht helaas niet gepubliceerd worden. Uiteindelijk op de bank in slaap gevallen en de volgende ochtend moesten enkelen naar hun werk en ben ik thuis afgezet. Heerlijk!

Nu maar even het ruggetje afwachten, heb een schild besteld om te dragen zodra ik weer de berg op kan! Nu kan ik helemaal door als schildpad;-)

Ook al kon ik niet veel, toch geniet ik ook nog een beetje van het leven, ondanks dat ik niet van de pistes af kan roetsen. De avonden zijn soms lang, maar erg gezellig. Ik heb het eigenlijk ook best aardig getroffen met mijn huisgenootjes, mooie tijd! Gisteren avond nog even naar een reggae concert in Vail geweest. Het rook alsof ik op Lowlands stond... Voelde me gelijk weer thuis!
In ons appartementje aangekomen besloten we warme chocolademelk te drinken en appelcake te maken. De dag kon niet meer stuk.

@ ALL: I WISH YOU AN AMAZING NEW YEAR FULL OF EXCITEMENT AND HAPINESS!!!