Shotje Alcohol Detox

Alweer een maandje verder en die yoga die ik elke week uitvoerde voor ik mijn rug brak heeft blijkbaar zijn vruchten afgeworpen. Ik kan alles, maar daadwerkelijk ook alles weer!
Mijn eerste weekend de berg op viel echter vies tegen. Ik scheet 3 kleuren wanneer ik een bocht moest maken. Mijn snowboard lerares was echter geweldig en ze heeft mijn handje vastgehouden toen ik het eng vond;-) Laura komt uit Belgie en heeft een Amerikaanse moeder. Ze doet zich niet alleen voor als een hippe snowboard lerares, ze is het ook! Na 2 lessen besloot ik om het avontuur zelf aan te gaan! Daarover later meer...

Onverwachts kreeg mijn huisgenoot dat weekend bezoek van haar broer (Dan) en een vriend (Drew) van hem. Die vijdag besloot ik eerder van werk te vertrekken om met z’n allen naar Aspen te gaan. Daar werden de X-Games gehouden. Onderweg werd besloten om een alcohol voorraad in te slaan en bij aankomst in Aspen hielden we een potje binge-drinking. Werkelijk waar, ik ben in mijn hele leven nog nooit binnen zo’n korte tijd zo goed als knock-out geweest. Je leest in de kranten verschrikkelijke verhalen hierover, dus je zou zeggen hoe haal je het in je hoofd... Tja, als we het mee hadden kunnen nemen het terrein op hadden we dat gedaan. Maar dat kon niet, dus moest het in het buikje mee... Wankelend en waggelend vonden we de bus die ons naar het terrein reed. Aangekomen stond er een gigantische rij. Zonder nadenken namen we de short cut en geen hond die ons tegen hield. Wat is men toch af en toe bang om een ander op iets aan te spreken, verbazingwekkend. Aan de andere kant, als ik 4 man wankelen en gillend het terrein over zou zien rennen zou ik daar ook liever niks mee te maken willen hebben. En ja hoor, aangekomen was daar de grote half pipe waar ik van hoop ooit op te kunnen boarden. Verbazingwekkend groot en we wisten het zo te regelen om precies langs de zijlijn uit te komen en dus een geweldig uitzicht op de games te hebben!
Toejuichend keken we toe naar geweldige stunts, waarbij sommige recht op hun smoel gingen. De kou drong echter tot ons door en Drew wist een flesje whiskey uit zijn jas te toveren. Voor ik het wist was het flesje alweer leeg en in plaats van te gloeien van de warmde vroren mijn tenen eraf. Als een echte gentleman bracht Drew me naar beneden en zochten we een warm plekje. We vonden een geweldige heater. Ik was echter zo buiten westen dat ik mijn handschoenen tegen de heater aandrukte, waardoor deze natuurlijk gingen branden; beetje jammer. (Geloof het of niet, maar thuis aangekomen heeft Drew mijn ene handschoen waar een gat in zat dichtgenaaid.)
De avond en nacht daarop volgend waren hectisch. In Aspen hebben we downtown een bar opgezocht. Dan en Drew hadden hem aardig zitten, zeker omdat ze de hoogte hier niet gewend zijn. Het is echter nog maar de vraag of het slechts de alcohol was die ervoor zorgen dat hun oogballen op stuiterballen leken.. Karen moest het rustig aan doen, zij zou ons naar huis rijden. Toen ik mijn ogen opendeed had ik mijn skibroek nog aan.
Het was al later in de ochtend en de plannen waren om te gaan snowboarden. Maar eerst tijd voor een goed ontbijt en Dan wist wel een mooie plek: Westside Cafe in Eagle Vail. Dit tentje serveerd ontbijt tot 3uur ’s middags en watvoor ontbijt. Allemachtig grote porties waar je U tegen zegt. Mijn broer zal de tijd van zijn leven hebben als hij hier is. Mijn veggie omelet was heerlijk, maar de grote berg weggies en toast op m’n bord kreeg ik niet weg. Dan bestelde een breakfast buritto die net zo dik was als mijn bovenarm!
Goed gevuld was het tijd om ons voor te bereiden op een dagje in de sneeuw. Dan en Karen op skies en Drew en ik op snowboards. Ik kon nog wel wat tips gebruiken na mijn lessen en Drew scheen een goede leraar. Beste leraar ever, als je van dansen houdt. Op mijn snowboard leerde hij me de ‘Cha, cha, cha’ en ‘The Merengue’. Het zit hem allemaal in de heupen zoals met meer dingen... Ik als beginner en hij min of meer mijn leraar. Deze trics en trucs wierpen hun vruchten af en ik mag mijzelf promoveren naar een gemiddeld snowboard niveau.
Toen we daar zo lekker bezig waren, kreeg ik opeens een ingeving. Ik zou die dag oppassen! Zo snel als ik kon gleed ik de berg af naar huis. Ik moest oppassen voor de kids van een collega. Jimmy en Lusy zijn schatjes. Lusy is erg goed in tegenstribbelen en kan je zo lekker boos aankijken. Gelukkig ben ik daar ook goed in. En Jimmy huilt bijna nooit. Hij heeft bijzondere kwaliteiten. Wat hij allemaal in zijn luier toverd is ongelooflijk!
Die avond was er gratis Saki voor vrouwen in Sato Sushi in Beaver Creek. Deze kans kunnen we niet voorbij laten vliegen, dus na het oppassen wist ik niet hoe snel ik daar moest komen. Het vriendelijke meisje achter de bar begon ons lichtelijk geirriteerd aan te kijken toen we voor de zoveelste ronde Saki langs kwamen. De muziek deed met denken aan Sensation en na een aantal shotjes Saki kon de avond niet meer stuk!
Ik moest die week gewoon werken maar heb een ochtendje vrij kunnen nemen om samen met Drew de danspasjes op de pistes nog even door te nemen. Wat een schitterende dag en er was geen kip te bekennen! Waarschijnlijk omdat het een door de weekse dag was.De foto’s zijn goed gelukt!
De week ging vrij snel om en als aflsuiter besloten we met de Turtle Bus naar Vail te vertrekken! Deze geweldige groene bus kan gedefineerd worden als een dansbus, inclusief bar. Hij reed ons zonder problemen en genoeg te drinken naar Vail waardoor iedereen rooskleurig de bar binnen struikelde. De shotjes werden gelijk besteld en we speelden een aantal potjes pool. De meiden vonden het tijd om te dansen en dus namen we de intown bus naar Sandbar. Het was stampesvol, maar gezellig! Op de dansvloer gingen de voetjes los en het leek alsof alle ledematen rondvlogen in de zaal. Hoe we die avond dan ook thuis zijn gekomen is een onopgelost raadsel. Ik weet nog dat ik me net een sinnasappel voelde in de bus; zoeentje waarvan mijn moeder in de vroege ochtend nog het laatste druppeltje uit wil knijpen. Onaagenaam gevoel kan ik je wel vertellen.

Drew is vlak voor mijn verjaardag vertrokken, jammer voor hem, want hij miste een TOP dag! Mariette kwam ’s ochtends na een lange fille aan. We pakten onze spullen en namen de bus de berg op. Heerlijk hebben we samen een aantal runs gedaan. Wat een sneeuw die dag! Er lag lekkere powder op de piste, alsof je zweeft. Koud was het wel een beetje. We spraken af met Ineke om een tomatensoepje te benuttigen. Ineke is hier een tijdje op bezoek bij haar vriend Brian.
Die avond gingen we met z’n allen een hapje eten bij E-Town, my favorite spot! Samen met Laura bestelde ik een fles witte wijn; er kan nooit genoeg gedronken worden op je eigen verjaardag! En natuurlijk was het daarna tijd om de Turtle Bus weer te betreden, waar Rob ons vergezelde. We reden naar Vail waar we bij Samana Lounge en Whiskey Jack’s zijn geweest. En dansen deden we! Het was bijna onmogelijk om de dansvloer te verlaten...;-)
Van Mariette heb ik hele mooie zilveren armbandjes gekregen en opeens besefte ik me dat ik deze niet meer om had. Totaal in paniek dwaalde ik door de menigte op zoek naar mijn jas. Soms heb je van die momenten, dan ben je er niet helemaal bij en dwaal je maar een beetje rond. Ondertussen gaapt iedereen je aan en krijg je verschillende openingszinnen naar je hoofd gevlogen. Ik ging er verder niet op in; die avond in Vail was gevuld met toeristen en de jongens reageerden naar mijn mening voornamelijk op de inhoud van hun broek.
Ik greep mijn jas en zodra ik wild mijn arm in een van de mouwen stak vlogen de armbandjes in de lucht. Ik was ontzettend blij dat ik ze weer had!
Terug op de dansvloer realizeerde ik me dat Daniella zich mateloos irriteerde aan een jongen. Hij zat zo dicht tegen haar aangeplakt dat ik even dacht dat ze een siamese tweeling waren. Ik besloot dat ze haar eigen rommel maar moest opruimen, zeker nadat deze jongeman al haar drankjes heeft betaald. ‘Nee joh, er zit niks achter,’ volgens Daniella.
Brice probeerde een lange blonde meid te versieren die er niks van moest hebben en Rob was verdwenen. Mariette en ik waren lekker aan het dansen en ik had het naar mijn zin. Het dansen ging in de bus nog even door, de foto’s verklaren een hoop!

Dit klinkt wel alsof we het hier op het zuipen zetten. Ik zal er niet omheen draaien, dat is ook zo. Doe mij maar een shotje alcohol detox! Maar er wordt ook hard gewerkt! Op het werk gaat alles goed en business is started booming again. We kunnen onze rode pennen de prullebak in gooien, want alle budgetten worden zowaar gerealiseerd sinds 3 weken! Het lijkt erop dat de economy een keerpunt maakt.

Over keerpunten gesproken, van happiness naar sadness... De volgende morgen was er van alles gaande in huis en liepen er 3 vreemden rond. In mijn roze pyjama broek ving ik verschillende woorden op, ‘sleeping,’ ‘tired,’ ‘coughing,’ ‘flu’......... ‘H1N1’ ! Ik schrok er een beetje van. Daniella kwam naar me toe en kwam met de bededeling dat onze huisgenoot, Emily, de Mexicaanse griep had. Daniella zou de volgende ochtend gelijk een griepprik bij de dokter halen. Persoonlijk vond ik dat ietwat overdreven en ik besloot gewoon lekker normaal te doen. Karen schrok zich ook een ongeluk en besloot de 4 daaropvolgende dagen zich niet meer te laten zien. Emily liep met mondkapjes door het huis en sloot zich voornamelijk op in haar kamer. De volgende dag liep Daniella ook met mondkapjes rond en was druk in de weer om het huis schoon te schrobben. Het was een hilarische toestand. Dag 4 had Emily zelfs een cake gebakken waar mijn andere 2 huisgenootjes niks van moesten hebben. Meer voor anderen;-)! De dokters hadden ons aangeraden afstand te houden, mondkapjes te dragen, handen constant te wassen, etc. etc. etc. Ik ben daar toch niet zo’n held in. Gelukkig ben ik nooit ziek.... ‘knock knock knock’

Allemachtig wat gaat de tijd snel! Ik kijk nu al uit naar wat komen gaat, want van 2 t/m 7 maart zit ik in New York!!! Here I come Carolintje;-)!